Niakhar, Senegal
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska
09 Augustus 2011 | Senegal, Dakar
Twee weken geleden alweer vertrokken we ’s avonds met het volkswagenbusje en onze auto naar het vliegveld in Recife om naar Senegal te gaan. Onderweg belanden we in een enorme file en was het nog spannend om op tijd op het vliegveld te komen. Gelukkig waren we daar nog op tijd genoeg om in te checken en onze bagage in te leveren. Een paar teamleden moesten nog geld wisselen om mee te nemen en terwijl we daar op wachten werd de naam van één van de teamleden opgeroepen. Een baliemedewerkster van Iberia kwam naar ons toe om te vertellen dat er een probleem was met haar ticket en dat ze daarom misschien niet met ons mee kon. Het meisje vertrok met Silvana, de andere leider van onze outreachgroep, naar de balie om dit op te lossen en de rest van het team begon te bidden.
Gelukkig kwamen ze al snel weer terug en was alles in orde. Toen konden we door de paspoortcontrole en het vliegtuig in. We vlogen naar Madrid waar we 8 uur op het vliegveld hebben doorgebracht en aan het begin van de avond vertrok onze vlucht naar Senegal. Daar kwamen we rond 22 uur ’s avonds aan. We werden opgehaald door de leiders van de basis in Gorom, de basis van Jeugd met een Opdracht waar we ook in 2009 op bezoek zijn geweest.
Rond een uur of 1 in de morgen kwamen we aan op de basis en werden we ontvangen met avondeten, dat smaakte erg lekker na zo’n lange reis. Tot mijn grote verrassing was er electriciteit op de basis. Dat was er twee jaar geleden niet. Maar inmiddels hebben ze daar een aantal zonnepanelen aan kunnen schaffen waardoor er ’s avonds licht is. We zijn 3 dagen op de basis geweest. En dit was een tijd van uitrusten, aan het klimaat wennen en aan de cultuur en we hebben veel voor de basis en het team gebeden. Na deze drie dagen werden we opgehaald door de leider van een andere basis in het binnenland van Senegal, in Niakhar. Na een reis van 6 uur kwamen we daar aan het begin van de avond aan. De basis in Niakhar is een grote basis met een goede structuur. Hier werd altijd een school gehouden over gezondheid waren de plaatselijke bevolking getraind werd om gezondheidszorg te verlenen in hun eigen dorp. Ook werd er een DTS gehouden en vele andere activiteiten.
Sinds een jaar is er echter geen medewerker meer over, alleen de leiders van de basis zijn er nog en de gezondheidsschool is ook verhuisd naar Togo. We hebben op deze basis veel gebeden voor herstel en vernieuwing, voor nieuwe medewerkers en een nieuwe tijd. Ik vond het erg triest om al die lege slaapzalen en leslokalen te zien en niemand om er les te geven.
Ook heeft het team meegeholpen met allerlei evangelisatie acties. Senegal is een moslimland waar je niet openlijk kan evangeliseren. Maar de bevolking in deze streek, de Seher, zijn wel open voor het evangelie. Het team mocht bidden voor heel veel mensen en ook zagen we dat er op allerlei plaatsen kleine kerkjes ontstaan. Ik kon niet altijd mee met Hadassa maar toen het team een keer wat dichterbij in de omgeving een kerkdienst ging houden, kon ik wel mee. We liepen ongeveer een 3 kwartier door allerlei kleine dorpjes voortdurend kijkend of we iets van een kerk zagen.Bij elk dorp dacht ik, het is vast hier. Uit eindelijk kwamen we aan in een klein dorpje waar we stopten op een open plek onder een boom. Omdat het erg heet was en we moe waren, gingen we allemaal onder de boom zitten. Even later kwam er een man aan met een accu en luidsprekers en microfoons en dat werd allemaal in elkaar gezet. Ook kwamen er allemaal kinderen en volwassenen aan met matjes en die werden uitgespreid en iedereen ging op de grond zitten.
Op die plek onder de boom midden in het dorp mochten we een tijd doorbrengen met de bevolking daar. Eerst werden er spelletjes gedaan, zaklopen en blindeman, waar allemaal volwassen mannen aan meededen en ook de kinderen, er werd veel gelachen. Daarna hebben we gezongen en deed het team een poppenspel en vertelde het verhaal van het dochtertje van Jaïrus. Tot slot vertelde een van de studenten nog het verhaal van Nikodemus. Alles werd vertaald van het portugees, naar het frans en daarna naar het Serer, de taal van de bevolking daar. Het was heel bijzonder om zo midden in afrika onder een boom samen te zijn en God te loven.
Na een week zijn we door de leider terug gebracht naar Dakar, waar we nu zijn. De komende drie weken werken we hier samen met een presbyteriaanse kerk die een opvanghuis voor straatkinderen heeft. We slapen in een school, ook van de kerk, en we hebben hier electriciteit en internet , dat is echt geweldig!! Verder is het nog wel verschrikkelijk heet en mis ik af en toe wel een lekkere douche. Gelukkig voelt Hadassa zich overal thuis en vermaakt ze zich prima. Ze maakt overal heel snel nieuwe vrienden en is vaak een voorbeeld voor ons.
Willen jullie voor ons blijven bidden. Voor dit werk onder de straatkinderen, en voor bescherming over onze gezondheid en emoties. Op dit moment is het Ramadan en dat maakt het klimaat hier wel wat zwaarder.
Groetjes Marcos, Mariska en Hadassa
Gelukkig kwamen ze al snel weer terug en was alles in orde. Toen konden we door de paspoortcontrole en het vliegtuig in. We vlogen naar Madrid waar we 8 uur op het vliegveld hebben doorgebracht en aan het begin van de avond vertrok onze vlucht naar Senegal. Daar kwamen we rond 22 uur ’s avonds aan. We werden opgehaald door de leiders van de basis in Gorom, de basis van Jeugd met een Opdracht waar we ook in 2009 op bezoek zijn geweest.
Rond een uur of 1 in de morgen kwamen we aan op de basis en werden we ontvangen met avondeten, dat smaakte erg lekker na zo’n lange reis. Tot mijn grote verrassing was er electriciteit op de basis. Dat was er twee jaar geleden niet. Maar inmiddels hebben ze daar een aantal zonnepanelen aan kunnen schaffen waardoor er ’s avonds licht is. We zijn 3 dagen op de basis geweest. En dit was een tijd van uitrusten, aan het klimaat wennen en aan de cultuur en we hebben veel voor de basis en het team gebeden. Na deze drie dagen werden we opgehaald door de leider van een andere basis in het binnenland van Senegal, in Niakhar. Na een reis van 6 uur kwamen we daar aan het begin van de avond aan. De basis in Niakhar is een grote basis met een goede structuur. Hier werd altijd een school gehouden over gezondheid waren de plaatselijke bevolking getraind werd om gezondheidszorg te verlenen in hun eigen dorp. Ook werd er een DTS gehouden en vele andere activiteiten.
Sinds een jaar is er echter geen medewerker meer over, alleen de leiders van de basis zijn er nog en de gezondheidsschool is ook verhuisd naar Togo. We hebben op deze basis veel gebeden voor herstel en vernieuwing, voor nieuwe medewerkers en een nieuwe tijd. Ik vond het erg triest om al die lege slaapzalen en leslokalen te zien en niemand om er les te geven.
Ook heeft het team meegeholpen met allerlei evangelisatie acties. Senegal is een moslimland waar je niet openlijk kan evangeliseren. Maar de bevolking in deze streek, de Seher, zijn wel open voor het evangelie. Het team mocht bidden voor heel veel mensen en ook zagen we dat er op allerlei plaatsen kleine kerkjes ontstaan. Ik kon niet altijd mee met Hadassa maar toen het team een keer wat dichterbij in de omgeving een kerkdienst ging houden, kon ik wel mee. We liepen ongeveer een 3 kwartier door allerlei kleine dorpjes voortdurend kijkend of we iets van een kerk zagen.Bij elk dorp dacht ik, het is vast hier. Uit eindelijk kwamen we aan in een klein dorpje waar we stopten op een open plek onder een boom. Omdat het erg heet was en we moe waren, gingen we allemaal onder de boom zitten. Even later kwam er een man aan met een accu en luidsprekers en microfoons en dat werd allemaal in elkaar gezet. Ook kwamen er allemaal kinderen en volwassenen aan met matjes en die werden uitgespreid en iedereen ging op de grond zitten.
Op die plek onder de boom midden in het dorp mochten we een tijd doorbrengen met de bevolking daar. Eerst werden er spelletjes gedaan, zaklopen en blindeman, waar allemaal volwassen mannen aan meededen en ook de kinderen, er werd veel gelachen. Daarna hebben we gezongen en deed het team een poppenspel en vertelde het verhaal van het dochtertje van Jaïrus. Tot slot vertelde een van de studenten nog het verhaal van Nikodemus. Alles werd vertaald van het portugees, naar het frans en daarna naar het Serer, de taal van de bevolking daar. Het was heel bijzonder om zo midden in afrika onder een boom samen te zijn en God te loven.
Na een week zijn we door de leider terug gebracht naar Dakar, waar we nu zijn. De komende drie weken werken we hier samen met een presbyteriaanse kerk die een opvanghuis voor straatkinderen heeft. We slapen in een school, ook van de kerk, en we hebben hier electriciteit en internet , dat is echt geweldig!! Verder is het nog wel verschrikkelijk heet en mis ik af en toe wel een lekkere douche. Gelukkig voelt Hadassa zich overal thuis en vermaakt ze zich prima. Ze maakt overal heel snel nieuwe vrienden en is vaak een voorbeeld voor ons.
Willen jullie voor ons blijven bidden. Voor dit werk onder de straatkinderen, en voor bescherming over onze gezondheid en emoties. Op dit moment is het Ramadan en dat maakt het klimaat hier wel wat zwaarder.
Groetjes Marcos, Mariska en Hadassa
-
09 Augustus 2011 - 11:04
Wilma:
Hallo Marcos, Mariska en Hadassa,
Elke keer weer verbazen wij ons over de wonderbaarlijke avonturen die jullie meemaken! Veel succes en plezier bij jullie reis in Senegal. En hopelijk zien we elkaar volgende maand in Nederland!
Liefs,
Anko, Wilma en Hanneke -
09 Augustus 2011 - 19:55
Nancy:
WAUW!!!!!! mooi Maris&Marcos om even wat te lezen en wat heerlijk dat jullie zulke mooie dingen meemaken en Hadassa ook geniet van alles. Dat is echt veel om voor te danken.
Goede weken nog!
Liefs,Nancy -
11 Augustus 2011 - 09:06
Didi:
Hey lief Marisje, wat een verháál zeg. Ziet er wel heel cool uit op de foto's ook allemaal. Jullie passen daar wel, geloof ik. hmmmm. Moet ik alvast een ticket Senegal kopen voor volgend jaar?hihi
Goeie tijd nog daar en tot snel HIER; kan je mijn huisgenootje ook leren kennen:-)
Liefs voor jullie alledrie -
12 Augustus 2011 - 06:13
Marielle:
Hey Maris, wat een prachtig verhaal om te lezen, ik was helemaal vertederd door de foto van slapende Hadassa. Wat een schatje zeg, heerlijk knuffelkindje volgens mij. Hoop je volgende maand in goede gezondheid hier in Nederland te zien. Veel sterkte met de hitte en alle dingen die op jullie afkomen. God is met jullie!
Liefs Marielle -
12 Augustus 2011 - 07:34
Wilma Wibbelink:
He Mariska,
The glory of the Lord is upon you!
Arise, shine! Dat is wat jullie doen daar in een land waar het zo hard nodig is!
God om van jullie te horen! Veel zegen op de rest van jullie outreach!
En wow, wat is Hadassa al groot! Mooie meid!
Liefs! -
13 Augustus 2011 - 20:08
Rianne:
Respect zeg, voor wat jullie aan het doen zijn, want wat zal het een afzien zijn in de hitte en het stof. En moet je nu 's ochtends eerst water putten om te douchen? Of doet Marcos dat voor je?
Wat mooi dat God door jullie alledrie heen werkt (ook door Hadassa). Wat een schatje!
En wat kunnen jullie veel betekenen voor de mensen daar. Ik hoop jullie snel weer te zien.
Liefs, Rianne, Marc. Daphne en Jasper -
19 September 2011 - 21:45
Harmen:
Gave foto's en respect voor wat jullie mogen doen in Zijn Naam!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
