Triage
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska
14 November 2010 | Brazilië, Recife
Hallo allemaal,
De afgelopen week zijn we begonnen met een triage. Dit houdt in dat we de straatjongens die hadden aangegeven dat ze wel de straat afwilden, hebben uitgenodigd om twee weken mee te doen aan een proefperiode in een ander huis niet ver van de basis. Deze triage (of proefperiode) is voor de jongens een soort test om te zien of ze echt gemotiveerd zijn en ook om te wennen aan een leven met structuur en regels. Over het algemeen is het erg moeilijk voor de jongens om deze twee weken vol te maken. Ze missen vaak de zogenaamde ‘vrijheid’ van de straat waar ze kunnen doen en laten wat ze willen.
Omdat het open huis van de basis, waar normaal gesproken de triages plaatsvinden, gesloten is door een gebrek aan medewerkers, hadden we een andere locatie nodig. Marcos heeft toen aan de pastor van de baptistenkerk hier in de straat gevraagd of we zijn vakantiehuis mochten gebruiken. En die gaf toestemming. We hadden daardoor zomaar een triagehuis niet zo ver van de basis met een voetbalveld!
Er was ook geen team om de triage te houden. Omdat we in het Hoophuis al met te weinig medewerkes werken, konden we niet zomaar een aantal medewerkers afstaan. Gelukkig wilden aan aantal medewerkers van de basis wel deelnemen aan de triage en zo kon er een rooster gemaakt worden waardoor er een volledige bezetting was voor de triage en het Hoophuis.
En toen kon de triage beginnen…Alleen gebeurde er de nacht voorafgaand aan de triage iets ergs. De vader van Nubia overleed plotseling. Ulrik en Nubia zijn toen de volgende dag met hun gezin naar Belo Horizonte gegaan. Ulrik zou de triage leiden en op maandagmorgen is er toen eerst nog gesproken om de triage maar af te blazen. Maar na gezamenlijk gebed heeft het team besloten om toch door te gaan.
Een andere medewerker die samen met Ulrik de straat op was geweest om de straatjongens uit te nodigen, is op pad gegaan met een team om ze op te halen. En hier begon de strijd. De eerste jongen, Elias, hadden ze snel gevonden en hij wilde nog steeds wel. Alleen toen ze in de volkswagenbus naar het triagehuis zouden gaan, wilde hij opeens niet meer, na veel gepraat is hij uiteindelijk wel meegegaan. De andere jongen, Natanael, die ook graag wilde kon het team niet vinden. Dinsdag is het team weer op pad gegaan omdat er ook nog twee broers waren die wel wilden deelnemen. Toen ze de broers gevonden hadden, wilden die opeens niet meer zonder hun neef. De neef wilde wel maar was al bijna 18 jaar en daardoor te oud. Het team is toen teruggegaan om te overleggen wat te doen. Na overleg is besloten om de 18-jarige ook te laten komen en een ander opvanghuis voor meerderjarigen voor hem te zoeken. Op woensdag ging Marcos mee om de broers op te halen, alleen konden ze maar 1 van de twee broers vinden en de neef. Zij gingen mee, maar toen ze bij het ‘Conselho Titular’ waren (een soort jeugdbescherming die toestemming moet geven voor het o.a. opnemen in een opvanghuis) wilden ze opeens niet meer. De jongste jongen was erg bang en wilde terug.
Wel had het team dinsdag een andere jongen meegenomen van de straat die wel de straat af wilde. Deze jongen wilde echter niet blijven en wilde donderdag weg en Elias wilde niet alleen blijven en is donderdag ook weer de straat op gegaan. We hebben toen besloten om deze triage eerst af te sluiten. Dinsdag zullen we in het team verder bespreken wat we gaan doen.
Het is een heel verhaal geworden maar het laat een beetje zien hoe groot de strijd is voor de jongens om echt de straat af te gaan. We hebben de hele week gebeden en een heleboel mensen met ons. We hebben een grote geestelijke strijd ervaren en we geven zeker niet op.
Groeten Marcos, Mariska en Hadassa
De afgelopen week zijn we begonnen met een triage. Dit houdt in dat we de straatjongens die hadden aangegeven dat ze wel de straat afwilden, hebben uitgenodigd om twee weken mee te doen aan een proefperiode in een ander huis niet ver van de basis. Deze triage (of proefperiode) is voor de jongens een soort test om te zien of ze echt gemotiveerd zijn en ook om te wennen aan een leven met structuur en regels. Over het algemeen is het erg moeilijk voor de jongens om deze twee weken vol te maken. Ze missen vaak de zogenaamde ‘vrijheid’ van de straat waar ze kunnen doen en laten wat ze willen.
Omdat het open huis van de basis, waar normaal gesproken de triages plaatsvinden, gesloten is door een gebrek aan medewerkers, hadden we een andere locatie nodig. Marcos heeft toen aan de pastor van de baptistenkerk hier in de straat gevraagd of we zijn vakantiehuis mochten gebruiken. En die gaf toestemming. We hadden daardoor zomaar een triagehuis niet zo ver van de basis met een voetbalveld!
Er was ook geen team om de triage te houden. Omdat we in het Hoophuis al met te weinig medewerkes werken, konden we niet zomaar een aantal medewerkers afstaan. Gelukkig wilden aan aantal medewerkers van de basis wel deelnemen aan de triage en zo kon er een rooster gemaakt worden waardoor er een volledige bezetting was voor de triage en het Hoophuis.
En toen kon de triage beginnen…Alleen gebeurde er de nacht voorafgaand aan de triage iets ergs. De vader van Nubia overleed plotseling. Ulrik en Nubia zijn toen de volgende dag met hun gezin naar Belo Horizonte gegaan. Ulrik zou de triage leiden en op maandagmorgen is er toen eerst nog gesproken om de triage maar af te blazen. Maar na gezamenlijk gebed heeft het team besloten om toch door te gaan.
Een andere medewerker die samen met Ulrik de straat op was geweest om de straatjongens uit te nodigen, is op pad gegaan met een team om ze op te halen. En hier begon de strijd. De eerste jongen, Elias, hadden ze snel gevonden en hij wilde nog steeds wel. Alleen toen ze in de volkswagenbus naar het triagehuis zouden gaan, wilde hij opeens niet meer, na veel gepraat is hij uiteindelijk wel meegegaan. De andere jongen, Natanael, die ook graag wilde kon het team niet vinden. Dinsdag is het team weer op pad gegaan omdat er ook nog twee broers waren die wel wilden deelnemen. Toen ze de broers gevonden hadden, wilden die opeens niet meer zonder hun neef. De neef wilde wel maar was al bijna 18 jaar en daardoor te oud. Het team is toen teruggegaan om te overleggen wat te doen. Na overleg is besloten om de 18-jarige ook te laten komen en een ander opvanghuis voor meerderjarigen voor hem te zoeken. Op woensdag ging Marcos mee om de broers op te halen, alleen konden ze maar 1 van de twee broers vinden en de neef. Zij gingen mee, maar toen ze bij het ‘Conselho Titular’ waren (een soort jeugdbescherming die toestemming moet geven voor het o.a. opnemen in een opvanghuis) wilden ze opeens niet meer. De jongste jongen was erg bang en wilde terug.
Wel had het team dinsdag een andere jongen meegenomen van de straat die wel de straat af wilde. Deze jongen wilde echter niet blijven en wilde donderdag weg en Elias wilde niet alleen blijven en is donderdag ook weer de straat op gegaan. We hebben toen besloten om deze triage eerst af te sluiten. Dinsdag zullen we in het team verder bespreken wat we gaan doen.
Het is een heel verhaal geworden maar het laat een beetje zien hoe groot de strijd is voor de jongens om echt de straat af te gaan. We hebben de hele week gebeden en een heleboel mensen met ons. We hebben een grote geestelijke strijd ervaren en we geven zeker niet op.
Groeten Marcos, Mariska en Hadassa
-
15 November 2010 - 13:17
Wilma:
Ha moedige mensen!
Ongelooflijk hoe moeilijk dat is voor deze jongens hè?! Ik bid dat ze in contact met jullie blijven, en dat er een dag komt dat ze wel die stap zetten! Blijf doorgaan met jullie werk, ookal lijkt het geen resultaat te hebben! Jullie zijn er voor deze jongens en dat is zo waardevol!
Be blessed! -
15 November 2010 - 18:10
Brenda:
zo herkenbaar! Wij staan nog in de kinderschoenen als het om de kinderen die op straat leven gaat maar zien dezelfde dingen. Blijven bidden! Succes! -
18 November 2010 - 08:57
Lida:
Lieve Maris en Marcos,
je zou er bijna moedeloos van worden. Eerst met veel moeite alles voor elkaar gekregen en dan de jongens die om beurten afhaken. Houd moed! Ze weten dat jullie er zijn en dat is zeker ook heel belangrijk.
Sterkte!
(en een dikke knuffel voor Hadassa) -
23 Juni 2014 - 06:01
Thiago Fraga:
Amigos quero ter um meio de comunicar com vcs!! -
25 Juni 2014 - 12:07
Mariska:
thiago, deixa seu email aqui e te mando um mensagem. -
25 Juni 2014 - 12:07
Mariska:
thiago, deixa seu email aqui e te mando um mensagem.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
